Ο κλασικός Μαραθώνιος της Αθήνας αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες στιγμές του αθλητισμού κάθε χρονιά. Φέτος, στην 38η διοργάνωση έτρεξαν την αυθεντική διαδρομή των 42.195 μέτρων 9.800 δρομείς, με τον Κώστα Γκελαούζο να αναδεικνύεται νικητής. Φυσικά, όπως κάθε χρονιά χιλιάδες ακόμη δρομείς δοκίμασαν τις δυνάμεις τους στα 5 και τα 10 χιλιόμετρα. Πέρα όμως από τους πρωταθλητές και τις μεγάλες επιδόσεις τους, υπήρξαν και κάποιες στιγμές, οι οποίες ήταν ιδιαίτερα συγκινητικές.
Πρόκειται για στιγμές που δείχνουν τις αξίες και τα ιδεώδη του αθλητισμού. Η μεγάλη αυτή γιορτή του αθλητισμού τα είχε όλα:
Αρχικά, πρώτος μπήκε στο Καλλιμάρμαρο ο Έλληνας πρωταθλητής Κώστας Γκελαούζος. Ο αθλητής έκοψε την κορδέλα του τερματισμού 2:16:49 μετά την εκκίνηση, χρόνος που αποτελεί ατομικό ρεκόρ, στην κλασική διαδρομή του Μαραθωνίου της Αθήνας ενώ έσπασε και το ρεκόρ διαδρομής που κατείχε ο Νίκος Πολιάς (2:17.56) από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004.
«Ρίσκαρα πολύ. Πέρασα αρκετά γρήγορα που με χρέωσε μετά […] Το πίστεψα, το χρώσταγα στον κόσμο. Τους ευχαριστώ όλους, μου έδωσαν κίνητρο να καταφέρω αυτό που κατάφερα. Εύχομαι και του χρόνου να είμαστε εδώ με νέο ρεκόρ και περισσότερο κόσμο» ήταν η πρώτη του δήλωση στην κάμερα της ΕΡΤ.
Μετά την συγκλονιστική προσπάθεια του Κώστα Γκελαούζου, ακολούθησαν και άλλες στιγμές ιδιαίτερα σημαντικές που μας άγγιξαν όλους.
Οι στιγμές που μας συγκίνησαν στον 38ο Aυθεντικό Μαραθώνιο
Eίδαμε τον 90χρονο κύριο Στέλιο Πρασσά να τερματίζει παρέα με τα εγγόνια του και να προσφέρει μαθήματα δύναμης. Πρόκειται για τον γηραιότερο ανάμεσα σε 30.000 αθλητές συμμετέχοντες στον φετινό Μαραθώνιο. Έχει μάλιστα βραβευτεί από τον ΣΕΓΑΣ ως ο γηραιότερος ενεργός μαραθωνοδρόμος που συμμετέχει στον Κλασικό Μαραθώνιο Αθηνών.
Είδαμε έναν μπαμπά να τερματίζει με το παιδί του στο καρότσι. Έναν δρομέα να τρέχει με γύψο στο πόδι. Είδαμε αθλητές να εμψυχώνουν συναθλητές τους, να τους κρατούν από το χέρι και να τους στηρίζουν.
Αυτός ο Μαραθώνιος ύστερα από δύο χρόνια επέστρεψε και έφερε μαζί του την αισιοδοξία, την ελπίδα, την αντοχή, την θέληση. Υπενθύμισε ότι είμαστε πιο δυνατοί από όσο νομίζουμε.
Δείτε επίσης:
