Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ξεπεράσει κανείς τα όριά του και να εμπνεύσει τους άλλους. Ο Φώτης Θεοχάρης είναι ένας άνθρωπος με ακόρεστο πάθος να κατακτήσει αυτό που για πολλούς φαντάζει ακατόρθωτο. Αυτή τη περίοδο βρίσκεται στο Ama Dablam, όπου και κατέκτησε την κορυφή των 6812m. Η αποστολή του είναι αφιερωμένη στον άδικο χαμό του Ερμή – Θεοφάνη Θεοχαρόπουλου που έφυγε από τη ζωή μετά από ατύχημα που είχε στα Τζουμέρκα στις 30/01/2022. Πριν από αυτή την αποστολή ο Φώτης είχε φέρει εις πέρας την πρωτοβουλία του με τίτλο #smileclimb, που ήταν αφιερωμένη στο Χαμόγελο του Παιδιού. Εύκολα καταλαβαίνει κανείς, γιατί αξίζει να γνωρίσουμε λίγο καλύτερα τον Φώτη, έναν άνθρωπο με τόσο σημαντική προσφορά στον ορειβατικό αθλητισμό…
Η αποστολή του Φώτη Θεοχάρη στο Ama Dablam
«Αυτή την περίοδο βρίσκομαι στο Νεπάλ και συγκεκριμένα η αποστολή διάρκειας ενός μήνα περίπου, περιλαμβάνει την ανάβαση στο όρος Ama Dablam με την κορυφή του στα 6.812 μέτρα. Είναι πραγματικά πανέμορφο συναίσθημα περνώντας διάφορα ορεινά χωριά, πανέμορφες γέφυρες, ποτάμια και ιδιαίτερα όμορφη φύση να καταλήγεις να βλέπεις μπροστά σου το όνειρό σου ή αλλιώς το στόχο σου τη δεδομένη χρονική στιγμή.
Η θέα του χιονισμένου Ama Dablam δίπλα στο Everest είναι μοναδική. Η περιοχή λέγεται Khumbu. Η ανάβαση μέχρι την πρώτη κατασκήνωση (Camp 1) είναι μέτριας δυσκολίας ενώ η πρόκληση ξεκινά από την εκεί για τη δεύτερη κατασκήνωση (Camp 2) καθώς γίνεται πιο τεχνική η ανάβαση στην στενή άκρη της κορυφογραμμής που αποτελείται από γρανίτη. Αυτή η πρόκληση αυξάνεται ακόμη περισσότερο από την δεύτερη κατασκήνωση (Camp 2) στην τρίτη (Camp 3)».
«Έχοντας βρεθεί ξανά σε κατασκηνώσεις βάσης (Basecamp) στο παρελθόν, τόσο στο Νεπάλ όσο και στο Πακιστάν, ομολογουμένως το συγκεκριμένο Basecamp είναι από τα μεγαλύτερα που έχω δει καθώς εκτείνεται σε μια τεράστια κοιλάδα και μάλιστα διαθέτει δυνατότητα να κάνει κάποιος μπάνιο σε ειδικό αντίσκηνο με ντουζιέρα, να αγοράσει δεδομένα για χρήση ίντερνετ και να ξεκουραστεί στην τοπική “καφετέρια” (σκηνή με τραπεζοκαθίσματα και μηχανή για καφέ). Όλα αυτά φαντάζουν πολυτέλεια μιας και σε τέτοιου είδους αποστολές η απλυσιά και τα μακριά γένια στο τέλος είναι κάτι συνηθισμένο. Αυτή την περίοδο όσων αφορά τις καιρικές συνθήκες το Basecamp δεν έχει χιόνια. Βέβαια δε θα μπορούσε να είναι αλλιώς, μιας και η κόψη του βουνού είναι τόσο κάθετη που δε θα μπορούσε να συγκρατήσει και πολύ χιόνι. Ο δρόμος προς το Camp 3 και όλος ο κάθετος δρόμος προς την κορυφή καλύπτεται από χιόνι».
Μια από τις ιδιαιτερότητες της κορυφής είναι το πέρασμα από την Camp 3 που είναι εκτεθειμένη κάτω από ένα τεράστιο σεράκ (κομμάτι πάγου), στο κάτω μέρος του παγετώνα που έχει σχηματιστεί στο συγκεκριμένο σημείο.
«Οι ορειβάτες περνάνε αυτό το σημείο προσπαθώντας να βγάλουν από τη σκέψη τους ότι το σεράκ αυτό ίσως κάποια στιγμή κοπεί και έχοντας βάρος τόνων να πέσει προς τα κάτω συμπαρασύροντας.. ότι βρει μπροστά του. Αυτός είναι και ο λόγος που πολλοί ορειβάτες για να ελαχιστοποιήσουν το ρίσκο, αποφασίζουν να ξεκινήσουν από την Camp 2 για κορυφή (με μια πολύ σύντομη ενδιάμεση στάση στην Camp 3) και παρακάμπτουν τελείως την διαμονή τους στην Camp 3 παρόλο που είναι πιο κοντά στην κορυφή».
«Το βουνό απαιτεί γνώσεις αναρρίχησης, χρήσης εξοπλισμού με κίνηση σε σχοινιά και αρκετή αντοχή σε συνδυασμό με την έλλειψη οξυγόνου λόγω υψομέτρου. Η διαδρομή έχει πολλά εκτεθειμένα σημεία και οι ορειβάτες πρέπει να είναι διαρκώς σε εγρήγορση. Το πολύ απότομο προς τα πάνω ανέβασμα στην αγκαλιά του παγετώνα, καταλήγει σε μια κατά τα άλλα πολύ επίπεδη κορυφή. Η επιστροφή αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη πρόκληση μιας και όταν καλούνται οι ορειβάτες να κατέβουν από την κορυφή έχει ξημερώσει και το φως του ήλιου αποκαλύπτει χαριτολογώντας «το χάος», η κοινώς «τα γκρέμνια» που πρέπει να περάσει κανείς για να γυρίσει πίσω».
Πώς ξεκίνησε η επαφή σου με το βουνό; Ποια ήταν η πρώτη σου κορυφή;
«Η επαφή μου με το βουνό ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία μιας και κατάγομαι από την Ορεινή Ευρυτανία. Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου στο χωριό Βίνιανη μεγάλωνα αντικρίζοντας τα βουνά τριγύρω. Αυτές οι εικόνες γύρω μου μου έλλειψαν, όταν η οικογένειά μου αποφάσισε να μετακομίσει μόνιμα στη μεγάλη πόλη, την Αθήνα.
Αναζήτησα σύντομα λοιπόν τρόπους για να έρθω κοντά στη φύση και το βουνό. Έπαιξαν ρόλο βέβαια και οι παρέες στην εφηβική μου ηλικία και αργότερα όταν πλέον ήξερα τι ήθελα αποφάσισα να πηγαίνω σταθερά κάθε Σαββατοκύριακο φτιάχνοντας μια μεγάλη παρέα με φίλους, γνωστούς αλλά και άγνωστο κόσμο που μπορεί να ήθελαν απλά να ακολουθήσουν. Πέρασα και από τις σχολές σε Συλλόγους Ορειβασίας για να εμπλουτίσω τις γνώσεις μου και να μάθω να ακολουθώ τις καλές πρακτικές τόσο στο περπάτημα όσο και στην αναρρίχηση και έκτοτε έχω κάνει πάρα πολλά χιλιόμετρα και έχω ανέβει πάρα πολλά βουνά τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό».
«Το να βρίσκομαι στο βουνό πλέον είναι τρόπος ζωής»
«Όλος μου ο ελεύθερος χρόνος είναι κατά κύριο λόγο στο βουνό και όταν δεν είμαι στο βουνό σκέφτομαι τους επόμενους στόχους στα βουνά του κόσμου. Η πρώτη μου κορυφή πρέπει να ήταν πριν πολλά πολλά χρόνια σε ηλικία 4 ετών, ένας μικρός βράχος που έχουμε μπροστά από το σπίτι στο χωριό, τον οποίο σκαρφάλωνα ενώ η μητέρα μου με κυνηγούσε για να μην χτυπήσω!!».
Μίλησέ μας για την πρωτοβουλία σου με τίτλο #SmileClimb. Σκοπεύεις να κάνεις κάτι ανάλογο στο μέλλον;
«Ο στόχος #SmileClimb ολοκληρώθηκε αισίως πέρα από τα εμπόδια (κυρίως λόγω της πανδημίας). Η ονομασία ίσως παραπέμπει στο «περπατώ/σκαρφαλώνω χαμογελώντας» αλλά ο λόγος που χρησιμοποίησα αυτή την ονομασία ήταν να συνδέσω τις δύο λέξεις».
«Η λέξη Χαμόγελο (Smile) παραπέμπει στο Χαμόγελου του Παιδιού μιας και αποφάσισα το εγχείρημα να είναι αφιερωμένο στο έργο του Οργανισμού με σκοπό να μεταφέρω το μήνυμα ανεβαίνοντας ή σκαρφαλώνοντας (Climb) από κορυφή σε κορυφή, ότι κάθε παιδί έχει δικαίωμα να μεγαλώνει με ασφάλεια και υγεία μέσα από την άθληση.
Συνολικά ανέβηκα στις υψηλότερες κορυφές 113ών ορεινών συγκροτημάτων της χώρας μας, που έχουν υψόμετρο πάνω από τα 1500 μέτρα».
«Τι αξία έχει να πηγαίνει κανείς μόνο σε βουνά του εξωτερικού όταν δεν έχει δει τα βουνά της Ελλάδας πρώτα;»
«Αρκετοί ορειβάτες επιλέγουν να διαλέγουν το ίδιο βουνό για ανάβαση πολλές φορές. Υπάρχουν βουνά που τα έχω ανέβει κι εγώ πολλές φορές αλλά θεωρώ πιο ενδιαφέρον να δοκιμάζει κανείς αναβάσεις σε νέο βουνό κάθε φορά. Κάθε βουνό έχει κάτι διαφορετικό να δώσει. Πολλές φορές μάλιστα και όταν είναι εφικτό επιλέγω επιστροφή από διαφορετικό σημείο και δεν επιστρέφω από το ίδιο μονοπάτι. Όπως ανέφερα η χώρα μας διαθέτει πλούσια βουνά για «παιχνίδι» και ήδη με την ολοκλήρωση του #SmileClimb δουλεύω ένα νέο αντίστοιχο και πιο δύσκολο στόχο για το άμεσο μέλλον!».
Ποιες οι κορυφές είναι αγαπημένες σου στην Ελλάδα; Κάποιος που είναι σχετικά αρχάριος, από ποια μπορεί να ξεκινήσει;
«Αγαπημένες κορυφές στην Ελλάδα, τώρα που έχω μια καλύτερη εικόνα έχοντας ανεβεί 113+ ορεινά συγκροτήματα της χώρας μας, θα έλεγα ότι είναι η Τραπεζίτσα. Για κάποιον αρχάριο θα πρότεινα βουνά μικρής δυσκολίας όπως την Πάρνηθα. Είναι προτεινόμενο μια παρέα αρχαρίων να επισκεφθεί ένα βουνό την θερινή περίοδο χωρίς χιόνι και στη συνέχεια εφόσον ξέρει η θυμάται κάπως το βουνό να δοκιμάσει το ίδιο βουνό και τη χειμερινή περίοδο.
Στο χιονισμένο βουνό ανάλογα και με την εποχή υπάρχει κίνδυνος χιονοστιβάδας ακόμα και με ηλιόλουστο καιρό. Για χειμερινό βουνό θα πρότεινα και τον Παρνασσό, κοντα στο οποίο βρίσκεται και το χιονοδρομικό κέντρο. Επίσης υπάρχουν λάτρεις του χειμερινού σκι και έχει «κίνηση» το συγκεκριμένο βουνό όπου και ο αρχάριος θα αισθάνεται μια ασφάλεια».
Ποιος είναι ο μεγαλύτερος κίνδυνος κατά την πεζοπορία/ορειβασία σε ένα βουνό;
«Από τους μεγαλύτερους κινδύνους στην ορειβασία ή σε μια απλή πεζοπορία, είναι ο καιρός και η όχι κατάλληλη προετοιμασία. Ο κακός καιρός είναι ο εχθρός του ορειβάτη. Πριν ξεκινήσει κανείς για μια εξόρμηση πρέπει να έχει επιβεβαιώσει από 2-3 πηγές ότι οι καιρικές συνθήκες θα είναι κατάλληλες τη συγκεκριμένη ημέρα. Δεν είναι μόνο η κακοκαιρία ή η βροχή αλλά και ο καύσωνας μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα. Παράλληλα πρέπει κανείς εκτός από τον καιρό να έχει μελετήσει το βουνό ή το μονοπάτι που θα ακολουθήσει, να έχει κάποιες βασικές γνώσεις προσανατολισμού και να μπορεί να βρίσκει το μονοπάτι καθώς είναι πολύ εύκολο να έχει αλλάξει το τοπίο, να έχουν πέσει δέντρα ή βράχια, να έχει φουντώσει η βλάστηση κτλ».
«Ιδανικά κάποιος θα έπρεπε από την παρέα να διαθέτει φαρμακείο και βασικές γνώσεις πρώτων βοηθειών. Τέλος, ο κατάλληλος εξοπλισμός όπως ορειβατικά μποτάκια, ισοθερμικά ρούχα, αντιανεμικό/αδιάβροχο μπουφάν αλλά και ζεστό μπουφάν είναι απαραίτητα ακόμα και το καλοκαίρι μιας και η θερμοκρασία στο βουνό είναι πάντα χαμηλότερη. Μεγάλος κίνδυνος είναι επίσης να πηγαίνει κανείς μόνος του».
Έχεις πραγματοποιήσει και ομιλίες σε σχολεία. Τι θα ήθελες να μεταφέρεις σε παιδιά;
«Με έχουν καλέσει και έχω πραγματοποιήσει ομιλίες σε σχολεία κατά καιρούς. Μου αρέσει να μιλάω σε παιδιά μιας και εγώ νιώθω παιδί κατά βάθος μέσα μου. Όποτε μου δίνεται αυτή η ευκαιρία πηγαίνω εξοπλισμένος με μια όμορφη παρουσίαση (γεμάτη εικόνες με βουνά και όμορφα τοπία που έχω που επισκεφτεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό), με εξοπλισμό βουνού (ώστε να γνωρίσουν τα παιδιά πιο καλά την ορειβασία), αλλά και με πολύ χαμόγελο και κέφι να συζητήσω μαζί τους.
Στις παρουσιάσεις συμπεριλαμβάνω εικόνες παιδιών να δραστηριοποιούνται στο βουνό προσπαθώντας έτσι να παραδειγματιστούν και να νιώσουν την επιθυμία να ασχοληθούν και αυτά είτε με το βουνό είτε με οποιασδήποτε άλλης μορφής άσκηση, αφήνοντας τα ταμπλετ και τα κινητά που δυστυχώς έχουν γίνει αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής τους. Επιθυμώ να περάσω στα παιδιά ότι δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα στον ελεύθερο τους χρόνο από μια βόλτα στη Φύση με τους γονείς η τους δασκάλους, όπως επίσης και η ενασχόληση με κάποιο άθλημα».
Ποιος είναι ο αγαπημένος σου προορισμός για διακοπές;
«Αγαπημένος προορισμός για διακοπές είναι το χωριό μου στη Βίνιανη Ευρυτανίας. Παρόλη την αρκετά μεγάλη απόσταση από την Αθήνα, προσπαθώ να το επισκέπτομαι συχνά. Το χωριό μεταμορφώνεται ανάλογα με την εποχή. Το χειμώνα προσφέρει τη δυνατότητα για ανάβαση σε χειμερινό βουνό ή και σκι στο πολύ κοντινό χιονοδρομικό κέντρο Καρπενησίου, ενώ το καλοκαίρι προσφέρει τη δυνατότητα για μπάνιο και περπάτημα δίπλα στο ποτάμι και το ειδυλλιακό τοπίο των μικρών καταρρακτών».
«Το φθινόπωρο αντίστοιχα το τοπίο μεταμορφώνεται με τα ξεραμένα φυλλώματα των δέντρων και την άνοιξη με τα ανθισμένα λουλούδια που χρωματίζουν το σκηνικό σαν πίνακας ζωγραφικής. Αγαπώ πολύ τον τόπο μου, τόσο που πρόσφατα αποφάσισα να ασχοληθώ πιο ενεργά και να γίνω Πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου προσπαθώντας να βάλω το λιθαράκι μου και να υλοποιήσω κάποιες ιδέες για το καλό του τόπου. Θα ήθελα να σημειώσω ότι καλοκαιρινές διακοπές ή διακοπές γενικότερα με την έννοια που τις εννοούμε, δεν πηγαίνω. Προτιμώ να κρατώ όσο περισσότερες μέρες γίνεται από την άδεια μου για τις πολυήμερες αποστολές του εξωτερικού».
Μπορείτε να ακολουθήσετε τον Φώτη Θεοχάρη στους λογαριασμούς του σε Facebook και Instagram.
Δείτε ακόμη, στο Διακοπές:
Προορισμοί για τον Νοέμβριο: Μέρη για εκδρομή στην αγκαλιά των βουνών
