Το χρώμα των λευκών τοίχων σε συνδυασμό με τις μπλε οροφές και τα παντζούρια, μας είναι μια τόσο οικεία και φυσική εικόνα. Ωστόσο, όταν βάφτηκαν πρώτη φορά έτσι τα κυκλαδίτικα κτίρια δεν ήταν για λόγους αισθητικούς, αλλά αναγκαιότητας.
Αρχικά, τα περισσότερα σπίτια ήταν πετρόκτιστα. Όμως λόγω του ότι οι πέτρες συνήθως ήταν σκοτεινής απόχρωσης, τα καλοκαίρια απορροφούσαν τις ηλιακές ακτίνες και η εσωτερική θερμοκρασία των σπιτιών ανέβαινε. Έτσι σιγά σιγά οι νησιώτες άρχισαν να βάφουν τα σπίτια τους λευκά.
Αυτό το λευκό έμελλε να εξυπηρετήσει έναν άλλο σκοπό κατά το 1930. Τότε λόγω της επιδημίας χολέρας όλοι έλαβαν την εντολή να ασπρίσουν τα σπίτια τους με ασβέστη, ο οποίος λειτουργεί ως απολυμαντικό. Όσον αφορά το μπλε χρώμα, αυτό ήταν συχνά κατασκευασμένο από ασβεστόλιθο και μια μπλε σκόνη καθαρισμού, γνωστή ως λουλάκι. Το λουλάκι ήταν οικιακό προϊόν που οι ντόπιοι είχαν στα σπίτια τους καθώς ήταν και ιδιαιτέρως φθηνό σε σύγκριση με τα άλλα χρώματα.
Επιπλέον, τo 1955 η βασίλισσα Φρειδερίκη πρότεινε στον Καραμανλή μια διαφήμιση για τις Κυκλάδες. Αυτή θα ήταν μέσω μιας φωτογραφίας καλοσυντηρημένων σπιτιών στην Μύκονο, με σκοπό την τουριστική ανάδειξη των νησιών. Τα λευκά σπιτάκια με τις μπλε λεπτομέρειες, έγιναν το σήμα κατατεθέν του Αιγαίου. Στην πορεία, οι κάτοικοι των νησιών διατήρησαν το λευκό χρώμα γιατί τα σπίτια τους ήταν πιο δροσερά. Έπειτα το ασβέστωμα έγινε παράδοση ως ένδειξη νοικοκυροσύνης.
Τέλος, το 1974, η δικτατορία ψήφισε νόμο για τα νησιωτικά σπίτια να βαμμένα με μπλε και άσπρο χρώμα για να εμπνεύσουν τον πατριωτισμό. Αν και αυτό δεν είναι πλέον υποχρεωτικό, οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν διατηρήσει το χρωματικό σχέδιο, καθώς έχει αναμφισβήτητα εντυπωθεί στην ελληνική αισθητική.
