Λίγα χρόνια πριν, η περιοχή της Τήνου με τους σχεδόν εξωγήινους γρανιτικούς σχηματισμούς, μια επέκταση του οροπεδίου Βωλάξ, ήταν άγνωστη στους τουρίστες. Οι αμπελώνες των δύο οινοποιείων της περιοχής που ξεπετάγονται ανάμεσα στους βώλακες, έκαναν την περιοχή γνωστότερη στο ευρύ κοινό.
Ο ασφαλτόδρομος που κάνει το γύρο του ωραίου χωριού Φαλατάδος της Τήνου, οδηγώντας προς τα βορειοανατολικά, μπαίνει μετά από 1 χλμ. στους «Γρανίτες Φαλατάδου»: Την προστατευόμενη περιοχή με τους μεγάλους βώλακες που μοιάζει με υπαίθριο γεωλογικό μουσείο. Οι ντόπιοι παλιά την αποκαλούσαν Κακόβολο.
Το εξωγήινο τοπίο θα σας αφήσει άφωνους από την πρώτη στιγμή. Ολοστρόγγυλοι γρανίτες, ίδιοι με του μεγάλου οροπεδίου του γειτονικού Βωλάξ, σε κάθε μέγεθος και πιθανό σύμπλεγμα, σας περιβάλλουν ήδη στα πρώτα μέτρα της διαδρομής. Πολλοί από αυτούς είναι κομμένοι κάθετα, σα να έσπασαν ακριβώς στη μέση πέφτοντας από τον ουρανό.
Κατά τους γεωλόγους, το στρογγυλό σχήμα του γρανίτη στις περιοχές οφείλεται στη δράση εξωτερικών παραγόντων – όπως οι μεταβολές της θερμοκρασίας και της υγρασίας, καθώς και στον αέρα. Ωστόσο, για τους κατοίκους, το μυστήριο και η μαγεία του φαινομένου δεν ερμηνευόταν με επιστημονικούς όρους. Κι έτσι είχε εμπνεύσει κάθε λογής θρύλους για ξωτικά και νεράιδες, τις “Αγελούδες” που συνήθιζαν να εμφανίζονται στα μονοπάτια μέσα στο Κακόβολο.
Συνεχίζοντας προς τα βόρεια, θα μπείτε όλο και πιο βαθιά στο υποβλητικό τοπίο με τους γρανίτες τους οποίους οι Τηνιακοί εντάσσουν στους φράχτες για τα ζώα που εκτρέφουν εκεί. Μη διστάσετε να στρίψετε κατά βούληση στους χωματόδρομους που θα συναντάτε, γιατί κάθε ένας οδηγεί σε ακόμη πιο εντυπωσιακά σεληνιακά τοπία.
Μια ταμπέλα θα σας δείξει το σημείο όπου έχει τους αμπελώνες του το οινοποιείο Τ- Οίνος και μια άλλη το δρόμο προς το επισκέψιμο οινοποιείο Volacus Wine. Όπως λένε οι αμπελουργοί που άρχισαν να επιδίδονται στην καλλιέργεια αμπελιών εκεί από το 2000 και μετά, ακολούθησαν τα βήματα των παλιών Τηνιακών που αξιοποιούσαν το βραχώδες αυτό έδαφος για να βγάλουν εξαιρετικό κρασί.
Συνεχίζοντας στον κεντρικό δρόμο, οι γρανιτικοί σχηματισμοί δίνουν τη θέση τους στο κλασικό άγονο τηνιακό τοπίο. Εκεί θα συναντήσετε διασταύρωση όπου στρίβοντας δεξιά μπορείτε να πάτε στο ξωκλήσι Παναγιά Κακή Σκάλα, ονομασία που φανερώνει πόσο δύσκολο ήταν να διασχίσεις την περιοχή κάποτε. Ο δρόμος καταλήγει στο ξωκλήσι, δίπλα στο οποίο έχει προστεθεί πανηγυρόσπιτο. Την Παναγιά τους, που γιορτάζει με πανηγύρι την 1η Σεπτεμβρίου, τη φροντίζουν ιδιαίτερα οι κάτοικοι των γύρω χωριών, Φαλαταδιανοί και Μεσιανοί, οι οποίοι στα παλιά τα χρόνια πήγαιναν μέχρι εκεί πεζοπορώντας ή με άλογα – ό,τι καιρό κι αν έκανε.
Το μονοπάτι που ξεκινάει δίπλα στην Παναγιά Κακή Σκάλα κατηφορίζει προς τη θάλασσα με υπέροχη θέα του πελάγους από ψηλά. Θα χρειαστείτε περίπου μισή ώρα για να φτάσετε σε μια απομονωμένη παραλία με γκρίζα άμμο, που έχει το παράξενο όνομα Σκλερ, έχοντας πάντως προετοιμαστεί …ψυχολογικά για το απότομο ανέβασμα.
Ξαναγυρνώντας στη διασταύρωση και στρίβοντας αριστερά κατευθύνεστε προς τη Βουρνιώτισσα, αφού κάνετε μια στάση στο ξωκλήσι του Προφήτη Ηλία, που συναντάτε στα δεξιά σας, κτισμένο σε ύψωμα, με υπέροχη θέα των γύρω ακτών. Σε λιγότερο από 1 χλμ. ο δρόμος συναντιέται με τον ασφαλτόδρομο που έρχεται από το χωριό Αγάπη και οδηγεί δεξιά στην εκκλησία της Βουρνιώτισας. Η θαυματουργή, όπως θεωρείται, εικόνα της Παναγίας, που βρέθηκε εκεί, φυλάσσεται στη Μονή Κεχροβουνίου. Η Βουρνιώτισσα είναι σημαντικό ορθόδοξο προσκύνημα του νησιού και γιορτάζει στις 8 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με αρχεία που έχουν βρεθεί πρέπει να κτίστηκε γύρω στο 1670, στην εποχή της Βενετοκρατίας, δίπλα στα ερείπια ξωκλησιού του Αγίου Ιωάννη.
