Αναχωρώντας από τα Αγιάσματα, μέσα στο ομιχλώδες κατάφυτο τοπίο, κάνουμε στάση για πρωινό στα Λεπτόποδα. Ένα μικρό χωριό που βιάζεσαι να ανακαλύψεις. Περπατώντας στα γραφικά στενάκια του, τα πετρόχτιστα σπιτάκια μαρτυρούν την ιστορία του χωριού και μας ταξιδεύουν σε μια άλλη εποχή.
Το χωριό είναι πλήρως εναρμονισμένο με το φυσικό περιβάλλον και η θέα προς τη θάλασσα είναι μαγευτική ακόμη και με συννεφιασμένο καιρό.
Κατηφορίζοντας το πρώτο στενάκι για να μπούμε στο χωριό, αντιλαμβάνομαι ότι το πρωινό μας σήμερα θα είναι ιδιαίτερα ξεχωριστό. Το μοναδικό καφενείο του χωριού, ο Έμπολος είναι ανοιχτό για όλους, να φτιάξουν τον καφέ τους και να απολαύσουν μερικές από τις λιχουδιές του.
Μπαίνοντας στο αυτοδιαχειριζόμενο καφενείο νιώθεις για λίγο ότι είσαι σε ένα μικρό μουσείο. Σε κάθε γωνιά του, πέρα από τα υλικά για να φτιάξεις τον καφέ ή το τσάι σου, θα δεις πολλές παλιές συσκευασίες από καθημερινά προϊόντα που δεν έλειπαν από τα ελληνικά νοικοκυριά.
Οι μόνιμοι κάτοικοι του χωριού το χειμώνα είναι 5-6. Μας διηγούνται με χαρά πως τα καλοκαίρια, όταν γίνεται το πανηγύρι του χωριού, το δρομάκι μπροστά από το καφενείο γεμίζει κόσμο, χορό, φαγητό και ποτό. Οι επισκέπτες περιποιούνται ιδιαίτερα το καφενείο και πάντα αφήνουν κάτι και για τους επόμενους.
Φτιάχνοντας τους καφέδες μας, η φιλόξενη διάθεση και η καλή παρέα σε ένα τόσο όμορφο μέρος μου υπενθυμίζουν ότι τα πιο απλά πράγματα έχουν να σου δώσουν τα πιο γεμάτα συναισθήματα.
Λαογραφικό Μουσείο Λεπτοπόδων
Μετά από το πεντανόστιμο πρωινό μας στον Έμπολο, συνεχίζουμε την περιήγησή μας στο χωριό, σταματώντας σε κάθε γωνιά για «μια φωτογραφία ακόμη…». Μία από τις κατοίκους του χωριού, μας συνοδεύει στο Λαογραφικό Μουσείο. Συγκινημένη, μας μοιράζεται όλες τις αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία και μας αφηγείται τη δυσκολία του να ζεις σε ένα απομακρυσμένο χωριό εκείνα τα χρόνια. Βουρκωμένη πια, μας τονίζει πως οι κάτοικοι επιβίωναν χάρη στην αγάπη και τη φροντίδα του ενός για τον άλλον.
Οι δύο αίθουσες του μουσείου είναι ιδιαίτερα προσεγμένες. Ο σύλλογος μέσα από το μουσείο θέλει να διατηρήσει και να αναδείξει τα παραδοσιακά αντικείμενα, τα οποία κρατούν ζωντανές την ιστορία και τις αναμνήσεις.
Διαβάστε επίσης στο ΔΙΑΚΟΠΕΣ | Η πεζοπρία ως μια διαδικασία αυτογνωσίας μέσα από τα μονοπάτια της Χίου
